Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

furtum manifestum

  • 1 furtum manifestum

    прил.
    юр. грабеж, открытая кража, очевидная грабёж, очевидная кража

    Универсальный немецко-русский словарь > furtum manifestum

  • 2 открытая кража

    Русско-немецкий юридический словарь > открытая кража

  • 3 fur

    вор;

    furari, воровать, похищать;

    furtum 1) кража есть похищение без насилия чужой движимой вещи против воли законного ея владельца, совершенное с целью присвоить себе оную (lucrandi animo) (tit. J. 4, 1. D. 47, 2. C. 6, 2. 1. 1 § 3 D. cit. cf. § 6 J. cit. § 7 § 30 eod. 1. 15 § 1 D. cit. 1. 19 § 5. 6. eod. 1. 41. 1. 47 § 7 eod. 1. 53 § 7 eod. 1. 68 pr. eod. furandi consilio rem amovere, furandi animo contrectare (1. 58 § 3. 1. 77 eod.);

    furtum manifestum-nec manifestum;

    fur. manif. (1. 2-8 eod.);

    fur diurnus, nocturnus (1. 16 § 5 D. 48, 19).

    2) вещь похищенная, deprehendi cum furto (1. 3 pr. D. 47, 2);

    abiecto furto effugere (1. 7 § 2 eod.);

    furtum conceptum (Gai. III. 183. 186. 191. IV. 173), oblatum (Gai. III. 183. 185. 187. 191), prohibitum (Gai. III. 188. 192), non exhibitum (§ 4 J. cit.);

    si nox furtum faxsit (L. XII. tab. VIII. § 12);

    si servus furtum faxsit (L. XII. tab. XII. 2). Furtivus, a) касающийся кражи: condictio furt. (см. condicere);

    ex causa furt. condici (1. 9 § 1 D. 12, 1. 1. 6 § 4 D. 25, 2. 1. 8 § 7 D. 34, 3);

    b) краденый, cum re furt. deprehendi (1. 5 pr. D. 47, 2. 1. 48 § 7 eod.);

    dicit lex Atinia, ut res furt. non usncapiatur (1. 4 § 6 D. 41, 3);

    c) скрытый, тайный: furtivi aquarum meatus (1. 4 C. 11, 42. 1. 3 C. 7, 18);

    furtive, furtim (adv.) тайным образом (clam): arbores furtim caesae (tit. D. 47, 7. 1. 7 pr. cit. 1. 6 pr. D. 41, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fur

  • 4 открытая кража

    Универсальный русско-немецкий словарь > открытая кража

  • 5 очевидная грабёж

    Универсальный русско-немецкий словарь > очевидная грабёж

  • 6 очевидная кража

    Универсальный русско-немецкий словарь > очевидная кража

  • 7 manifesta

    mănĭfestus, old form mănŭfestus (v. Lachm. ad Lucr. 2, 867), a, um. adj. [manus and fendo; cf.: defendo, offendo, i. e. that one hits by the hand; hence], palpable, clear, plain, apparent, evident, manifest.
    I.
    In gen. (class.):

    manifesta res est,

    Plaut. Most. 3, 1, 8:

    Penates multo manifesti lumine,

    Verg. A. 3, 151:

    res ita notas, ita manifestas proferam, ut,

    Cic. Verr. 1, 16, 48:

    et apertae res,

    id. Rosc. Am. 34, 95:

    manifestus ex opere labor,

    Quint. 10, 3, 8:

    phrenesis,

    Juv. 14, 136.—With inf.:

    manifestus nosci,

    Stat. Th. 10, 759.— Comp.:

    manifestior fraus,

    Plin. 12, 25, 54, § 123.— Sup.:

    manifestissimum exemplum,

    Plin. 37, 10, 60, 3 165.—In neutr. sing. with a subjectclause, it is manifest that:

    manifestum est, ab exordio matutino latitudines scandi,

    Plin. 2, 16, 13, § 69.— Neutr. plur. as subst.: mănĭfesta, orum, obvious facts, palpable things:

    vera ac manifesta canere,

    Juv. 2, 64.—
    II.
    In partic., law t. t.
    A.
    Of offences, exposed, brought to light, proved by direct evidence: manifestum furtum est quod deprehenditur dum fit, Masur. ap. Gell. 11, 18, 11:

    atque deprehensum scelus,

    Cic. Cat. 3, 5, 11:

    peccatum,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 191; Gai. Inst. 3, 183 sqq.; Paul. Sent. 2, 31, 2.—
    B.
    Of offenders, convicted of a thing, caught or apprehended in, manifestly betraying any thing; constr. absol., with a gen. or inf. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).
    (α).
    Absol.:

    nec magis manufestum ego hominem umquam ullum teneri vidi,

    Plaut. Men. 4, 2, 29:

    ut eos (sc. conjuratos) quam maxume manifestos habeant,

    i. e. bring to light, expose, Sall. C. 41:

    nocentes,

    i. e. evidently guilty, Ov. Nux, 3.—
    (β).
    With gen.:

    mendacii,

    Plaut. Truc. 1, 2, 30:

    sceleris,

    Sall. J. 35:

    rerum capitalium,

    id. C. 52, 36:

    ambitionis,

    Tac. A. 14, 29:

    offensionis,

    id. ib. 4, 53:

    doloris,

    Ov. F. 5, 313:

    vitae,

    giving manifest signs of life, Tac. A. 12, 51:

    magnae cogitationis,

    id. ib. 15, 54:

    novarum virium,

    Sen. Q. N. 4, 2, 8.—
    (γ).
    With inf.:

    dissentire manifestus,

    Tac. A. 2, 57.—Hence, adv., in two forms: mănĭfestō (class.) and mănĭ-festē (post-class.), palpably, clearly, openly, evidently, manifestly.—Form manifesto:

    teneor manifesto miser,

    Plaut. Trin. 4, 2, 66:

    alter alterum manifesto prehendunt,

    id. Ps. 5, 1, 16; id. Most. 2, 2, 79:

    ut tota res a vobis manifesto deprehenderetur,

    Cic. Cat. 3, 2, 4:

    compertum atque deprehensum facinus,

    id. Clu. 14, 43:

    cum manifesto venenum deprehendisset,

    id. ib. 7, 20:

    apparet,

    Plin. 36, 22, 45, § 161; 9, 45, 69, § 148. —Form manifeste, Sulp. Sev. Chron. 2, 7, 5; Paul. Sent. 3, 6, 60; Dig. 50, 16, 243:

    manifeste comperire,

    App. M. 6, p. 180, 5.— Comp.:

    manifestius ipsi apparere,

    Verg. A. 8, 16; Tac. H. 4, 23; 1, 88.— Sup.:

    ut omnibus manifestissime pateat,

    App. Mag. p. 316, 26; so Dig. 33, 2, 32, § 6; Cod. Just. 4, 18, 2, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > manifesta

  • 8 manifestus

    mănĭfestus, old form mănŭfestus (v. Lachm. ad Lucr. 2, 867), a, um. adj. [manus and fendo; cf.: defendo, offendo, i. e. that one hits by the hand; hence], palpable, clear, plain, apparent, evident, manifest.
    I.
    In gen. (class.):

    manifesta res est,

    Plaut. Most. 3, 1, 8:

    Penates multo manifesti lumine,

    Verg. A. 3, 151:

    res ita notas, ita manifestas proferam, ut,

    Cic. Verr. 1, 16, 48:

    et apertae res,

    id. Rosc. Am. 34, 95:

    manifestus ex opere labor,

    Quint. 10, 3, 8:

    phrenesis,

    Juv. 14, 136.—With inf.:

    manifestus nosci,

    Stat. Th. 10, 759.— Comp.:

    manifestior fraus,

    Plin. 12, 25, 54, § 123.— Sup.:

    manifestissimum exemplum,

    Plin. 37, 10, 60, 3 165.—In neutr. sing. with a subjectclause, it is manifest that:

    manifestum est, ab exordio matutino latitudines scandi,

    Plin. 2, 16, 13, § 69.— Neutr. plur. as subst.: mănĭfesta, orum, obvious facts, palpable things:

    vera ac manifesta canere,

    Juv. 2, 64.—
    II.
    In partic., law t. t.
    A.
    Of offences, exposed, brought to light, proved by direct evidence: manifestum furtum est quod deprehenditur dum fit, Masur. ap. Gell. 11, 18, 11:

    atque deprehensum scelus,

    Cic. Cat. 3, 5, 11:

    peccatum,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 191; Gai. Inst. 3, 183 sqq.; Paul. Sent. 2, 31, 2.—
    B.
    Of offenders, convicted of a thing, caught or apprehended in, manifestly betraying any thing; constr. absol., with a gen. or inf. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).
    (α).
    Absol.:

    nec magis manufestum ego hominem umquam ullum teneri vidi,

    Plaut. Men. 4, 2, 29:

    ut eos (sc. conjuratos) quam maxume manifestos habeant,

    i. e. bring to light, expose, Sall. C. 41:

    nocentes,

    i. e. evidently guilty, Ov. Nux, 3.—
    (β).
    With gen.:

    mendacii,

    Plaut. Truc. 1, 2, 30:

    sceleris,

    Sall. J. 35:

    rerum capitalium,

    id. C. 52, 36:

    ambitionis,

    Tac. A. 14, 29:

    offensionis,

    id. ib. 4, 53:

    doloris,

    Ov. F. 5, 313:

    vitae,

    giving manifest signs of life, Tac. A. 12, 51:

    magnae cogitationis,

    id. ib. 15, 54:

    novarum virium,

    Sen. Q. N. 4, 2, 8.—
    (γ).
    With inf.:

    dissentire manifestus,

    Tac. A. 2, 57.—Hence, adv., in two forms: mănĭfestō (class.) and mănĭ-festē (post-class.), palpably, clearly, openly, evidently, manifestly.—Form manifesto:

    teneor manifesto miser,

    Plaut. Trin. 4, 2, 66:

    alter alterum manifesto prehendunt,

    id. Ps. 5, 1, 16; id. Most. 2, 2, 79:

    ut tota res a vobis manifesto deprehenderetur,

    Cic. Cat. 3, 2, 4:

    compertum atque deprehensum facinus,

    id. Clu. 14, 43:

    cum manifesto venenum deprehendisset,

    id. ib. 7, 20:

    apparet,

    Plin. 36, 22, 45, § 161; 9, 45, 69, § 148. —Form manifeste, Sulp. Sev. Chron. 2, 7, 5; Paul. Sent. 3, 6, 60; Dig. 50, 16, 243:

    manifeste comperire,

    App. M. 6, p. 180, 5.— Comp.:

    manifestius ipsi apparere,

    Verg. A. 8, 16; Tac. H. 4, 23; 1, 88.— Sup.:

    ut omnibus manifestissime pateat,

    App. Mag. p. 316, 26; so Dig. 33, 2, 32, § 6; Cod. Just. 4, 18, 2, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > manifestus

  • 9 manufestus

    mănĭfestus, old form mănŭfestus (v. Lachm. ad Lucr. 2, 867), a, um. adj. [manus and fendo; cf.: defendo, offendo, i. e. that one hits by the hand; hence], palpable, clear, plain, apparent, evident, manifest.
    I.
    In gen. (class.):

    manifesta res est,

    Plaut. Most. 3, 1, 8:

    Penates multo manifesti lumine,

    Verg. A. 3, 151:

    res ita notas, ita manifestas proferam, ut,

    Cic. Verr. 1, 16, 48:

    et apertae res,

    id. Rosc. Am. 34, 95:

    manifestus ex opere labor,

    Quint. 10, 3, 8:

    phrenesis,

    Juv. 14, 136.—With inf.:

    manifestus nosci,

    Stat. Th. 10, 759.— Comp.:

    manifestior fraus,

    Plin. 12, 25, 54, § 123.— Sup.:

    manifestissimum exemplum,

    Plin. 37, 10, 60, 3 165.—In neutr. sing. with a subjectclause, it is manifest that:

    manifestum est, ab exordio matutino latitudines scandi,

    Plin. 2, 16, 13, § 69.— Neutr. plur. as subst.: mănĭfesta, orum, obvious facts, palpable things:

    vera ac manifesta canere,

    Juv. 2, 64.—
    II.
    In partic., law t. t.
    A.
    Of offences, exposed, brought to light, proved by direct evidence: manifestum furtum est quod deprehenditur dum fit, Masur. ap. Gell. 11, 18, 11:

    atque deprehensum scelus,

    Cic. Cat. 3, 5, 11:

    peccatum,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 191; Gai. Inst. 3, 183 sqq.; Paul. Sent. 2, 31, 2.—
    B.
    Of offenders, convicted of a thing, caught or apprehended in, manifestly betraying any thing; constr. absol., with a gen. or inf. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).
    (α).
    Absol.:

    nec magis manufestum ego hominem umquam ullum teneri vidi,

    Plaut. Men. 4, 2, 29:

    ut eos (sc. conjuratos) quam maxume manifestos habeant,

    i. e. bring to light, expose, Sall. C. 41:

    nocentes,

    i. e. evidently guilty, Ov. Nux, 3.—
    (β).
    With gen.:

    mendacii,

    Plaut. Truc. 1, 2, 30:

    sceleris,

    Sall. J. 35:

    rerum capitalium,

    id. C. 52, 36:

    ambitionis,

    Tac. A. 14, 29:

    offensionis,

    id. ib. 4, 53:

    doloris,

    Ov. F. 5, 313:

    vitae,

    giving manifest signs of life, Tac. A. 12, 51:

    magnae cogitationis,

    id. ib. 15, 54:

    novarum virium,

    Sen. Q. N. 4, 2, 8.—
    (γ).
    With inf.:

    dissentire manifestus,

    Tac. A. 2, 57.—Hence, adv., in two forms: mănĭfestō (class.) and mănĭ-festē (post-class.), palpably, clearly, openly, evidently, manifestly.—Form manifesto:

    teneor manifesto miser,

    Plaut. Trin. 4, 2, 66:

    alter alterum manifesto prehendunt,

    id. Ps. 5, 1, 16; id. Most. 2, 2, 79:

    ut tota res a vobis manifesto deprehenderetur,

    Cic. Cat. 3, 2, 4:

    compertum atque deprehensum facinus,

    id. Clu. 14, 43:

    cum manifesto venenum deprehendisset,

    id. ib. 7, 20:

    apparet,

    Plin. 36, 22, 45, § 161; 9, 45, 69, § 148. —Form manifeste, Sulp. Sev. Chron. 2, 7, 5; Paul. Sent. 3, 6, 60; Dig. 50, 16, 243:

    manifeste comperire,

    App. M. 6, p. 180, 5.— Comp.:

    manifestius ipsi apparere,

    Verg. A. 8, 16; Tac. H. 4, 23; 1, 88.— Sup.:

    ut omnibus manifestissime pateat,

    App. Mag. p. 316, 26; so Dig. 33, 2, 32, § 6; Cod. Just. 4, 18, 2, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > manufestus

  • 10 manifestus

    (adi.) manifeste (adv.) 1) явный, очевидный, arbitrium ita pravum, ut manifesta iniquitas eius appareat (1. 79 D. 17, 2. 1. 64 D. 28, 5. 1. 16 D. 33, 4. 1. 3 D. 34, 9. 1. 243 D. 50, 16. 1. 20 C. 5, 12. 1. 18 C. 6, 42. 1. 24 C. 8, 54);

    quod nee manifestum erit (L. XII. tab. VIII. 19).

    2) fur manif., застигнутый при совершении воровства, furtum manif., прот. fur, furtum nec manif. (§ 3 I. 4, 1. 1. 13 § 7 D. 3, 2. 1. 10 pr. D. 13, 1. 1. 24 § 2 D. 22, 1. 1. 3. 5-8 D. 47, 2. 1. 3 pr. cit).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > manifestus

  • 11 nec

    1) и не (1. 4 § 2 D. 1. 15. 1. 10 § 8 D. 2, 4. 1. 15 § 7 D. 2, 8. 1. 7 § 15 D. 2, 14. 1. 26 § 2 D. 4, 6. 1. 41 § 1. 2 D. 29, 1. 1. 3 § 10 D. 37, 10. 1. 1 § 2 D. 45, 1. 1. 56 § 2 D. 46, 1. 1. 115 D. 50, 16. 1. 38 D. 50, 17);

    neque - neque, ни-ни (1. 4 D. 1, 14. 1. 6 § 4 D. 1, 18. 1. 2 D. 2, 4. 1. 5 D. 2, 12. 1. 6 D. 10, 2. 1. 21 § 2 D. 34, 3);

    nec non, и даже (1. 9 pr. D. 2, 14. 1. 23 D. 3, 2. 1. 1 pr. 28 pr. D. 4, 6. 1. 141 D. 50, 16).

    2) не, furtum nec manifestum (см.); (1. 27 pr. D. 28, 7);

    nec (neque) enim (1. 15 D. 1, 5. 1. 15 D. 2, 4. 1. 24 § 4 D. 19, 2);

    nec minus, также (1. 11 D. 1, 1);

    nec ne = или нет (1. 11 § 1 D. 34, 5. 1. 6 D. 49, 1);

    nec non, однако (1. 141 D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nec

  • 12 neque

    1) и не (1. 4 § 2 D. 1. 15. 1. 10 § 8 D. 2, 4. 1. 15 § 7 D. 2, 8. 1. 7 § 15 D. 2, 14. 1. 26 § 2 D. 4, 6. 1. 41 § 1. 2 D. 29, 1. 1. 3 § 10 D. 37, 10. 1. 1 § 2 D. 45, 1. 1. 56 § 2 D. 46, 1. 1. 115 D. 50, 16. 1. 38 D. 50, 17);

    neque - neque, ни-ни (1. 4 D. 1, 14. 1. 6 § 4 D. 1, 18. 1. 2 D. 2, 4. 1. 5 D. 2, 12. 1. 6 D. 10, 2. 1. 21 § 2 D. 34, 3);

    nec non, и даже (1. 9 pr. D. 2, 14. 1. 23 D. 3, 2. 1. 1 pr. 28 pr. D. 4, 6. 1. 141 D. 50, 16).

    2) не, furtum nec manifestum (см.); (1. 27 pr. D. 28, 7);

    nec (neque) enim (1. 15 D. 1, 5. 1. 15 D. 2, 4. 1. 24 § 4 D. 19, 2);

    nec minus, также (1. 11 D. 1, 1);

    nec ne = или нет (1. 11 § 1 D. 34, 5. 1. 6 D. 49, 1);

    nec non, однако (1. 141 D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > neque

См. также в других словарях:

  • FURTUM MANIFESTUM — – кража, при которой вор пойман с поличным (противоположное выражение furtum пес manifestum, т. е. кража, при которой вор с поличным не пойман) …   Советский юридический словарь

  • furtum manifestum — /fartam msnafestam/ Open theft. Theft where a thief is caught with the property in his possession …   Black's law dictionary

  • furtum manifestum — /fartam msnafestam/ Open theft. Theft where a thief is caught with the property in his possession …   Black's law dictionary

  • furtum manifestum — Manifest, open, palpable theft; as, where the thief is caught in the act of stealing …   Ballentine's law dictionary

  • FURTUM — contrectatio est rei alienae, invito domino: Ei nomen an a ferendo, an a furvo, i. e. atro, quod nocte et velo gaudeant proximi bonis insidiantes? Saturno regnante nullum fuisse dicitur. Apud Lacedaemonios, sobrios illos et acres viros, verba… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Furtum — (lat.), Diebstahl (s.d.). Im römischen Recht war von besonderer Bedeutung der Unterschied zwischen F. manifestum und F. nee manifestum, d. h. zwischen F., bei dem der Täter ertappt wurde, und jenem, bei dem dies nicht der Fall war; wegen des… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • КРАЖА —    • Furtum (от глагола ferre).          Уже в XII таблицах встречается furtum manifestum, т. е. тот случай, если вор настигается на месте преступления или если кто оказывается вором при домашнем обыске, произведенном обкраденным лицом; такой… …   Реальный словарь классических древностей

  • Грабеж — (Raub, vol avec violence) как и кража, представляется похищением чужого движимого имущества, с той разницей, что похищение при краже тайное, при грабеже явное, открытое, т. е. в присутствии самого хозяина вещи или владельца ее. Преступное деяние… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Грабеж как преступное деяние — (Raub, vol avec violence, кража с насилием) как и кража, представляется похищением чужого движимого имущества, с той разницей, что похищение при краже тайное, при грабеже явное, открытое, т. е. в присутствии самого хозяина вещи или владельца ее.… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Diebstahl — (Rechtsw.), die widerrechtliche Besitzergreifung von einer fremden beweglichen Sache aus dem Gewahrsam eines Andern mit der Absicht, dieselbe sich anzueignen, ohne jedoch eine zu diesem Zwecke vorausgegangene Bedrohung od. begleitende… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Список латинских фраз — В Викицитатнике есть страница по теме Латинские пословицы Во многих языках мира, в том числе в …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»